-
1 space
[speɪs] 1. n( gap) szpara f; ( room) miejsce nt; ( beyond Earth) przestrzeń f kosmiczna, kosmos m; ( period)2. cpd3. vtspace research — badania pl kosmosu
to clear a space for sth — przygotowywać (przygotować perf) miejsce pod or na coś
* * *[speis] 1. noun1) (a gap; an empty or uncovered place: I couldn't find a space for my car.) miejsce2) (room; the absence of objects; the area available for use: Have you enough space to turn round?; Is there space for one more?) miejsce3) ((often outer space) the region outside the Earth's atmosphere, in which all stars and other planets etc are situated: travellers through space.) przestrzeń kosmiczna2. verb((also space out) to set (things) apart from one another: He spaced the rows of potatoes half a metre apart.) rozstawiać, rozsadzać- spacing- spacious
- spaciously
- spaciousness
- space-age
- spacecraft
- spaceship
- spacesuit
См. также в других словарях:
w przeciągu — {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z dopełniaczem {{/stl 8}}{{stl 7}} w ciągu : {{/stl 7}}{{stl 10}}W przeciągu roku zarobił kilkaset tysięcy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przeciąg — m III, D. u, N. przeciąggiem; lm M. i 1. «gwałtowny prąd powietrza przepływający przez jakieś pomieszczenie otwarte na przestrzał» Silny przeciąg. Bać się, unikać przeciągów. Siedzieć w przeciągu. 2. daw. «pewien okres, odcinek czasu» dziś tylko… … Słownik języka polskiego
krótki — krótkitszy 1. «mający małą długość; niedługi» Krótka sukienka. Krótkie włosy. ∆ Krótki wzrok → krótkowzroczność ∆ Krótka seria «niewielka ilość czegoś (zwykle o produkcji odzieży)» ∆ Gotować, dusić w krótkim sosie mięso, jarzyny «gotować, dusić… … Słownik języka polskiego
upływ — m IV, D. u, Ms. upływwie, blm 1. «o pewnym okresie, przeciągu czasu: przejście, minięcie, skończenie się» Po upływie godziny, kwadransa. Przed upływem miesiąca. ∆ Z upływem lat, czasu itp. «w miarę upływania, przemijania lat, czasu itp.» 2.… … Słownik języka polskiego
zawiać — dk Xb, zawiaćwieje, zawiaćwiał, zawiaćwiany zawiewać ndk I, zawiaćwa, zawiaćał 1. «o wietrze: powiać, zadąć, dmuchnąć» Wiatr zawiał mocno. Lekki wietrzyk zawiewał od strony rzeki. ◊ pot. Zawiało kogoś «ktoś się zaziębił, zabolały kogoś plecy,… … Słownik języka polskiego
przeciąg — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. u {{/stl 8}}{{stl 7}} silny prąd powietrza w jakimś otwartym na przestrzał pomieszczeniu bądź na wolnej przestrzeni, np. na osiedlu z wieżowcami lub w kotlinie górskiej : {{/stl 7}}{{stl 10}}Osiedlowe przeciągi … Langenscheidt Polski wyjaśnień
upływ — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. upływwie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w odniesieniu do odcinków czasu, przeciągu czasu lub zdarzeń trwających w czasie: przejście, przeminięcie, skończenie się :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawiać — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zawiewać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zawiać II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos dk IIIb, zawiaćwieje, zawiaćwiało {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień